Ja, ik ga het doen. Ik ga er letterlijk een stukje over in de krant schrijven. Over het feit dat ik al vier (vier!) nachten achter elkaar ongestoord en goed heb geslapen. Ik stapte vanmorgen weer met mijn goede been uit bed en het lijkt wel of de vogels vrolijker fluiten en de wereld meer kleur heeft. Mijn brein lijkt zelfs iets scherper. Ook al is het nog steeds een soort Stoomtreinbrein als ik het vergelijk met mijn hersenvermogen in mijn pre-kindertijd. Toen was het toch zeker een Thalys.
Het is bizar wat een slaaptekort met je kan doen. Alle ouders die dit lezen snappen direct waar ik het over heb. Want als je je vroeger na een nacht flink stappen brak en moe voelde, dan gaat dat in de eerste jaren van je ouderschap keer tien! Ik ken genoeg verhalen van sleutels in koelkasten, kleding verkeerd om en limonade in de koffie.
Grijs haar door weinig slaap
Google vindt ook heel veel van slaaptekort. Geheugenverlies, verwarde emoties, concentratieproblemen en een langzamer reactievermogen. Herkenbaar. En niet alleen de communicatie tussen de cellen in je brein verslechterd, volgens mij ook de communicatie die uit je mond hoort te komen. Ik kan soms echt niet meer op woorden komen(!)
Mijn omgeving heeft mijn slaaptekort vooral teruggezien in stemmingswisselingen, overgewicht, veel koffie drinken en zoetigheid eten (‘mama, jij altijd met je koffie!’) en versnelde veroudering (grijs haar!). Als kers op de taart en dankzij mijn weduwebrein (en een slechter functionerende frontaalkwab), is mijn vermogen om te plannen nog drastischer verminderd. En ik was al niet zo goed in op tijd zijn en plannen… Sorry vrienden.
Rust, focus en wetenschapsgenen
Opeens zijn mijn kinderen ook leuker. Waarschijnlijk waren ze al leuk, maar had ik gewoon de energie niet om altijd naar hun optredens te kijken of mee te doen met alle restaurantjes die ze in huis zijn gestart. Dan werd ik alleen maar boos over alle troep die ze maakten en die ik dan weer deels moest opruimen. Bij het idee alleen al zuchtte mijn lijf. Als ik nu naar Evy kijk als ze weer eens van alles door elkaar loopt te mengen in de keuken, zie ik rust en focus bij haar. Zij heeft echt mijn wetenschapsgenen, dat zie je zo. En ik de energie om haar daarna zelf te laten opruimen.