‘Die is van dat stuur in mijn oog. En die is voor Evy’s pols. En deze voor Zora’s kin.’ Patrick weet precies welke grijze haar op mijn hoofd door welke van mijn zorgen is ontstaan. Want grijze haren krijg je door zorgen, niet door de genetische code in je DNA, toch? Jazeker, want hoe verklaar je anders dat opa al zo grijs (zelfs wit!) is?
In tweeëneenhalf uur ontzorgd
Gelukkig hebben wij in het dorp Tamara Molenaar. In tweeëneenhalf uur heeft zij mij volledig ontzorgd en staan er nu weer gekleurde haren op mijn hoofd. Betekent dat ook dat ik spontaan geen zorgen meer heb? Was het maar waar! En dat komt niet alleen door vier kinderen, twee banen en immens veel huishouden. Dat komt ook doordat ik altijd de reuring opzoek en veel dingen leuk vind. Het is in feite mijn eigen schuld. Iemand gaf daar laatst het mooie woord ‘generalist’ aan en daar kan ik me wel in vinden.
Salestrainingen geven, een Kidsclub opzetten, speeltuinen aanpassen, in een winkel werken, het Oranjecomité helpen, freelance teksten schrijven. In het Westfries hebben ze daar een mooie uitdrukking voor: ‘De biene te woid zetten’ (teveel hooi op je vork nemen). Ook al zou je zeggen dat als je met je benen wijd staat – en denk die handen in de zij erbij – juist stevig op de grond staat. Ach, ik sta nog, zullen we maar zeggen.
Opvoedadviezen
Maar goed, terug naar die zorgen. Die sluipen er in het dagelijks leven doorheen. Zora die bijzonder slecht inslaapt waardoor ik echt bang ben voor een chronisch slaaptekort. Patrick die niet lekker gaat op school en zich ‘naar voelt in zijn lijf, maar er de woorden niet voor kan vinden’. Evy die haar A diploma nog niet heeft en waarover ik twijfel of ze überhaupt wel naar de badmeester luistert en niet gewoon haar eigen plan trekt (‘maar ik kan toch al zwemmen?’). Die wasmand die maar niet leeg wil…
Ik kan hierin echt de opvoedadviezen van mijn man missen. Hij had al drie kinderen voordat wij iets kregen, dus veel ervaring met opvoedissues. Ook had hij heel veel liefde en vooral veeeeeel geduld voor kinderen. Hij vond ze dag in dag uit leuk en kon eindeloos met ze spelen of wiegen. Misschien heeft Evy wel zijn karakter en snapte hij wel precies hoe ze ‘werkt’. Hij had Zora goed kunnen helpen, omdat hij ook nooit goed insliep. En we hadden samen Patrick extra liefde en aandacht kunnen geven, totdat hij wel weer goed in zijn vel zat. Bovendien had hij Jason kunnen leren hoe mooi vaderliefde is.
Om deze column niet heel sentimenteel te eindigen, wil ik u graag laten weten dat ik nog geen zorgen om de toekomst heb. We hebben het goed in dit land en mijn kinderen groeien op als zeer zelfstandige en mondige wezentjes. En daar heb ik op dit moment wel een paar grijze haren voor over.