Tien voor zes was het. Tien voor zes! En ik hoorde Zie ginds komt de stoomboot uit Jason’s kamer komen. Nu vind ik het altijd heerlijk hoor, als mijn kinderen zingend wakker worden. Maar tien voor zes! Zucht….
Geen Piet in de slaapkamer
Nu snap ik dat in dit geval wel, want ze mochten gisteravond hun schoentje zetten. De slaap zal vannacht wel minder diep en iets nerveuzer zijn geweest dan normaal. Want ben ik wel lief geweest? Krijg ik wel een kadootje? En komt de Piet niet in mijn slaapkamer? Dit laatste checkte Jason gister nog even voordat ik hem toe stopte. Nee hoor lieverd, hij of zij loopt alleen beneden naar de schoentjes toe. Ga maar lekker slapen nu.
Mijn kinderen waren het afgelopen weekend bij hun ‘steungezinnen’. Dit zijn lieve gezinnen met een groot hart die zich vrijwillig hebben aangemeld bij Buurtgezinnen om zo – via informele steun – iemand anders te helpen. Mijn gezin in dit geval. Eens in de zoveel tijd gaat een deel van mijn kinderen daar naartoe om even lekker wat extra aandacht te krijgen. Om op afgelopen weekend terug te komen; Evy en Patrick mochten daar hun schoen zetten. Zora niet.
Brandbrief aan de Sint
Nu vindt Zora al gauw iets oneerlijk, maar het feit dat haar broertje en zusje een kadootje in hun schoen hadden gekregen en zij niet, was niet te doen. Ze schreef een dringend briefje aan de Sint met als laatste zin: ‘Als het niet eerlijk is, moet je het eerlijk maken’.
Ik kan er zelf slecht tegen als iemand iets oneerlijk vindt, als dat niet het geval is. En dat liet ik als ‘Sint’ ook even weten. Mijn eigen dochter is denk ik een beetje vergeten waar ze vandaan komt. Want als je twee jaar in een derdewereldland hebt gewoond, dan weet je pas echt wat oneerlijk is. Als je daar over een autoweg rijdt met links een immens winkelcentrum en rechts een sloppenwijk, dan mag je van mij pas je punt maken.
Toch heeft Zora uiteindelijk wel iets heel oneerlijks ontdekt in onze Nederlandse maatschappij. En hierin ben ik het roerend met haar eens. Er wordt namelijk nergens een witte chocoladeletter Z verkocht. Dat is pas oneerlijk!
PS: dankzij het Bakkerijmuseum in Medemblik heeft Zora alsnog haar witte chocoladeletter Z gekregen. Bedankt!