Het kan niet anders dan dat ik je vandaag vertel over mijn favoriete molecuul, omdat die alles te maken heeft met verliefdheid. Mijn favo-molecuul heet fenylethylamine en bestaat uit slechts 8 koolstofatomen, 11 waterstofatomen en 1 stikstofatoom. Het is maar een klein molecuul en dat is handig, want zo kan het in rap tempo door je hersenen fladderen.
Startstofje klaar? Racen maar!
Het klinkt misschien niet heel romantisch, maar verliefdheid is eigenlijk een heel chemisch proces. Op het moment dat je voor iemand valt, komt er een stortvloed van chemische stofjes vrij in je brein.
Dat zijn hormonen en neurotransmitters met namen die je misschien wel kent; testosteron, dopamine (het ‘geluksstofje’), serotonine, oxytocine (het ‘knuffelhormoon’) en adrenaline. En dus ook fenylethylamine, dat ervoor zorgt dat een aantal van deze stofjes überhaupt worden aangemaakt.
Nadat de vonk tussen twee mensen is overgeslagen, duurt het slechts een vijfde van een seconde(!) – twee tiende voor schaatsliefhebbers – voordat al die gekmakende chemicaliën als een kettingreactie in je hersenpan afgevuurd worden. Hierdoor gaat je hart sneller kloppen, je gaat blozen en je voelt duizenden vlinders in de buik.
Echte vlinders
En die vlinders voelen bijzonder echt. Volgens wetenschappers is een gedeelte in je hersenen hiervan de oorzaak. Als dit geactiveerd wordt, geeft het signalen af naar de rest van het lichaam waar dan ook weer hormonen vrijkomen. En die stoffen zorgen ervoor dat je je prettig gaat voelen en echte kriebels in je buik krijgt.
Verslaafd
Als al deze stofjes in je brein en lichaam ronddartelen voel je je blij en je hoeft maar een glimp van je geliefde op te vangen om vervolgens helemaal high van de hormonen rond te lopen.
En dat klopt in zekere zin; de tsunami van verliefdheidsmoleculen activeert dezelfde gebieden in het brein als bij een drugsverslaafde. Je kunt niet meer helder nadenken en moet die leuke man of vrouw gewoon weer te zien, aanraken of alleen al zijn of haar naam horen.
Verliefdheid is sterk. Maar gelukkig neemt de hoeveelheid chemische stofjes na ongeveer een half jaar in intensiteit af, anders zou je bij elke verliefdheid naar een afkickkliniek moeten…
Meer dan alleen chemie
Moeten we nu concluderen dat verliefdheid slechts een gigantische chemische golf is dat onze hersenen overspoelt? Is het echt zo onromantisch? Als we alle psychologie, emoties en herinneringen – die ook een rol spelen bij verliefdheid – buiten beeld laten, is mijn antwoord ‘ja’. Dan is ‘mijn’ molecuul medeverantwoordelijk voor een chemische tornado van verliefdheidsstofjes en duizenden vlinders.
En dan is het eigenlijk wel fijn om te weten dat fenylethylamine ook voorkomt in chocolade, rode wijn, kip, vis, amandelen en bepaalde soorten kaas. Dus mocht je vandaag geen kaartje in de bus krijgen, dan kun je je tenminste nog heerlijk verliefd eten.
Happy Valentine’s Day!
